Όχι στα αντιβιοτικά για ψύλλου πήδημα!

Λεπτομέρειες

Δημοσιεύτηκε στις Δευτέρα, 14 Οκτωβρίου 2013 23:06

Η ιγμορίτιδα, οι περισσότεροι πονόλαιμοι, το «μπούκωμα» αλλά  και το κρυολόγημα είναι λοιμώξεις του ανώτερου ανοσοποιητικού συστήματος, που προκαλούνται συνήθως από ιούς.

Τα μάτια σας δεκατέσσερα αφού η λήψη αντιβιοτικών  δεν ενδείκνυται για την αντιμετώπιση αυτών των ιογενών λοιμώξεων  αφού τα αντιοβιοτικά σκοτώνουν βακτήρια και όχι ιούς.

Στο άρθρο που ακολουθεί θα ενημερωθείτε για το πότε ενδείκνυται η λήψη αντιβιοτικών αλλά και ποια είναι η διαφορά γρίπης και ιώσεων.

Η γρίπη είναι μια πολύ μεταδοτική αναπνευστική λοίμωξη που προκαλείται από ιούς RNA της οικογένειας των Ορθοβλεννοϊών. Στους ανθρώπους τα κοινά συμπτώματα της γρίπης είναι πυρετός, πόνος στον λαιμό, μυϊκοί πόνοι, έντονος πονοκέφαλος, βήχας, αδυναμία και γενική αδιαθεσία.

Τυπικά η γρίπη μεταδίδεται μέσω του αέρα και του φτερνίσματος, καθώς και από τις ακαθαρσίες των πτηνών. Οι μολύνσεις επίσης συμβαίνουν με επαφή με τα σωματικά υγρά ή από επαφή με μολυσμένες επιφάνειες. Οι ιοί της γρίπης μπορούν να παραμείνουν λοιμώδεις για περίπου μια εβδομάδα σε ανθρώπινη θερμοκρασία, πάνω από 20 μέρες σε 0°C και για πολύ μεγαλύτερες περιόδους σε χαμηλότερες θερμοκρασίες.

Η αμοξυκιλλίνη ένα από τα πιο συνηθισμένα αντιβιοτικά. Είναι χρήσιμο στην πνευμονία, αλλά για μια συνηθισμένη ίωση δεν έχει ιδιαίτερα πλεονεκτήματα, αντιθέτως μπορεί να παρουσιάσει και παρενέργειες.

Η θεραπεία με αντιβιοτικά που δρουν ενάντια στα βακτηρίδια δεν ενδείκνυται σαν πρώτη επιλογή. Σε μια μελέτη αξιολογήθηκε η δράση της αμοξυκιλλίνης στην θεραπεία των αναπνευστικών λοιμώξεων. Τα αποτελέσματα δημοσιεύθηκαν στο Lancet Infectious Deseases (Amoxicillin for acute lower-respiratory-tract infectionin primary care when pneumonia is not suspected: a 12-country, randomised, placebo-controlled trial - doi: 10 1016 / S1473 - 3099 (12) 70300 - 6).

Η αμοξυκιλλίνη ενδείκνυται στις ουρολοιμώξεις από E.Coli σε λοιμώξεις από τυφοειδή πυρετό από Salmonella Typhi, λοιμώξεις από  στρεπτόκοκκους ομάδων Α και Β, όπως αμυγδαλίτιδα, οξεία μέση ωτίτιδα, μηνιγγίτιδα, πνευμονία.

Πολλές φορές όμως συνταγογραφείται και όταν υπάρχει μια αναπνευστική λοίμωξη χωρίς να είναι γνωστή η αιτία, αφού δεν είναι εύκολη η διαφορική διάγνωση ανάμεσα σε ιούς η βακτηρίδια, μια τα συμπτώματα είναι παρεμφερή.

Αρκετές φορές η συνταγογράφηση ενός αντιβιοτικού αποτελεί την πρώτη επιλογή χωρίς να έχει γίνει σωστή διερεύνηση. Αυτή η μέθοδος θεραπείας θα πρέπει να ξαναελεγθεί αφού οι παρενέργειες του φαρμάκου ξεπερνούν τις θεραπευτικές του ενδείξεις.

Στην μελέτη λοιπόν που αναφέραμε, αναλύθηκαν τα στοιχεία από 2000 ασθενείς, με ηλικία πάνω από 18 ετών, που τους διαγνώστηκε μια αναπνευστική λοίμωξη των κατώτερων αναπνευστικών οδών.

Στους 1038 ασθενείς χορηγήθηκε αμοξυκιλλίνη ενώ στους υπόλοιπους 1023 χορηγήθηκε placebo. Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι αυτοί που έλαβαν το αντιβιοτικό δεν παρουσίαζαν ούτε ελάττωση των συμπτωμάτων, ούτε μείωση της διάρκειας τους.

Παρ’ όλα αυτά η αμοξυκιλλίνη συνέβαλε να μειωθεί η εμφάνιση νέων συμπτωμάτων και περιόρισε την επιδείνωση των υπαρχόντων, σε σχέση με αυτούς που έλαβαν το placebo, όμως σε κάποιους εμφανίστηκαν παρενέργειες όπως διάρροιες, ναυτία, εξανθήματα ,που προσθέτονταν στα συμπτώματα της γρίπης.

Σαν συμπέρασμα οι ερευνητές εξηγούν ότι τα αντιβιοτικά ωφέλησαν τους ασθενείς αποτρέποντας μια επιδείνωση της νόσου, όμως όταν εμφάνιζαν παρενέργειες, η χορήγηση τους δεν είχε πλεονεκτήματα. Η χρήση των αντιβιοτικών είναι πολύ σημαντική αλλά όταν δεν υπάρχει υποψία πνευμονίας η σοβαρής αναπνευστικής λοίμωξης μπορούν να αποφεύγονται.

Πέτρος Γεωργιτσογιαννάκος Ιατρός

iatropedia.gr

• < Προηγούμενο
• Επόμενο >