Ελληνοτουρκική μάχη αναμένεται να δοθεί για την μεταφορά του αερίου από το Ισραήλ και την Κύπρο στην Ευρώπη, αφού οι δύο πλευρές καταθέτουν ανταγωνιστικές προτάσεις.
Με το γιγάντιο κοίτασμα του Ισραήλ, στα χωρικά του ύδατα, και με το έργο της κατασκευής σταθμού υγροποίησης στην Κύπρο να είναι οικονομικά ασύμφορο, εξ’ αιτίας της μικρότερης από την αναμενόμενη ποσότητας στο θαλάσσιο οικόπεδο 12, ξεκίνησαν οι συζητήσεις για το θέμα της μεταφοράς του φυσικού αερίου από την Ανατολική Μεσόγειο προς τις Ευρωπαϊκές αγορές.
Η Τουρκία έχει ήδη προτείνει την δημιουργία υποθαλάσσιου αγωγού από το Ισραήλ και την Κύπρο, μέσω της ηπειρωτικής Τουρκίας. Την ίδια στιγμή ο κ. Σαμαράς κατά την πρόσφατη επίσκεψή του στο Ισραήλ ανακοίνωσε την Ελληνική πρόταση για την κατασκευή υποθαλάσσιου αγωγού μέσω Κύπρου και Κρήτης προς την ηπειρωτική Ελλάδα, από όπου ο αγωγός θα διακλαδώνεται προς Ιταλία και Βουλγαρία.
Η πρόταση του Έλληνα Πρωθυπουργού ανεβάζει το κόστος στα 4.7 δις ευρώ (σ.σ. περίπου 6,2 δις δολάρια), σε αντίθεση με την Τουρκική πρόταση που στοιχίζει 3 δις δολάρια.
Το Τελ Αβίβ βρίσκεται σε επαφές και με τις δύο χώρες, χωρίς να έχει καταλήξει, ενώ εξετάζει και λύσεις με τερματικά υγροποίησης.
Το «ελληνικό πρότζεκτ» είναι πιο ακριβό, αλλά εξασφαλίζει απ' ευθείας πρόσβαση στις ευρωπαϊκές αγορές, έχει ήδη ενταχθεί στα πρότζεκτ κοινού ενδιαφέροντος της Ε.Ε. και ενδεχομένως μπορεί να εξασφαλίσει χρηματοδότηση.
Η απόφαση του Ισραήλ θα εξαρτηθεί από τον «δρόμο» που θα ακολουθήσουν οι ισραηλινές εξαγωγές οι οποίες με την σειρά τους θα εξαρτηθούν σε μεγάλο βαθμό από την ποσότητα του αερίου που θα διατεθεί στις ξένες αγορές. Πρόκειται για ένα θέμα που απασχολεί έντονα το Ισραήλ, αφού πολλοί επιμένουν ότι το αέριο πρέπει να «κρατηθεί» για τον εφοδιασμό της χώρας και τη διασφάλιση των μελλοντικών γενεών.
Πρόσφατα, η κυβέρνηση αποφάσισε ότι προς εξαγωγή θα είναι το 40% της παραγωγής, συμπεριλαμβανομένων των ποσοτήτων που θα πωλούνται στην Παλαιστίνη και την Ιορδανία. Το άλλο ερώτημα, που θα καθορίσει το είδος της επένδυσης για τη μεταφορά του αερίου, σχετίζεται με τον προσανατολισμό των εξαγωγών, αφού πληθαίνουν οι εισηγήσεις για πωλήσεις μεγάλων ποσοτήτων LNG στις πιο επικερδείς αγορές της Ασίας και του Ειρηνικού, όπου οι τιμές του φυσικού αερίου είναι υψηλότερες σε σχέση με την Ευρώπη.