Η δισκοπάθεια είναι η φθορά του μεσοσπονδύλιου δίσκου, του δίσκου δηλαδή που παρεμβάλλεται μεταξύ των σπονδύλων για να απορροφά του κραδασμούς και να μας επιτρέπει να περπατάμε όρθιοι χωρίς να πονάμε.

Ο μεσοσπονδύλιος δίσκος στους νέους αποτελείται κατά 90% από νερό, με την πάροδο των χρόνων όμως το νερό μειώνεται, με αποτέλεσμα στη μέση ηλικία να έχει απομείνει με περίπου το μισό και στην προχωρημένη ηλικία να είναι αφυδατωμένος. Επίσης η γυμναστική και άλλοι παράγοντες, όπως το κάπνισμα, που εμποδίζει τη σωστή τροφοδοσία του με οξυγόνο και θρεπτικά συστατικά, προκαλούν ρωγμές στην περιφέρειά του (ινώδης δακτύλιος).

Όταν μειωθεί η αντοχή του μεσοσπονδύλιου δίσκου, «ξεχειλώνει» προς ένα σημείο, συνήθως προς τα πίσω και πλάγια. Αυτό το «ξεχείλωμα» είναι που αποκαλούμε κήλη μεσοσπονδυλίου δίσκου, ενώ η όλη φθορά του αποκαλείται δισκοπάθεια.

Όταν πρωτοεκδηλώνεται η κήλη, αναπτύσσεται πόνος στη μέση (οσφυαλγία). Όταν η κήλη αρχίζει να προβάλλει περισσότερο και να πιέζει το νεύρο που περνάει δίπλα από αυτήν, αρχίζει να πονάει και το πόδι (ισχιαλγία).

Αναλόγως με το αν η κήλη είναι ψηλά ή χαμηλά στους σπονδύλους της μέσης, πιέζεται και άλλο νεύρο, με συνέπεια να πονάει διαφορετικά το πόδι – άλλοι ασθενείς πονάνε στον μηρό και στην κνήμη, άλλοι στη γάμπα και στο πέλμα.

Εάν η πίεση είναι μεγάλη, εκτός από τον πόνο μπορεί να υπάρχει και νευρολογική διαταραχή, όπως το πόδι να μουδιάζει, να καίει και σε ακραίες περιπτώσεις να χάνει δύναμη, επειδή χάνουν δύναμη οι μύες.

Αντιμετώπιση

Στα αρχικά στάδια η αντιμετώπιση είναι κυρίως συντηρητική (φυσικοθεραπείες, ανάπαυση, φάρμακα).

Εάν, όμως, ο πόνος επιμένει ή υποτροπιάζει συνεχώς ή το πόδι παρουσιάζει επιδεινούμενη αδυναμία ή αρχίσει να παραλύει, πρέπει αμέσως να γίνει χειρουργική επέμβαση για να αφαιρεθεί η κήλη που πιέζει το νεύρο, ειδάλλως υπάρχει κίνδυνος η βλάβη και η παράλυση να γίνουν μόνιμες.