Συγκατοίκηση- 8 πράγματα που πρέπει να προσέξεις

Λεπτομέρειες

Δημοσιεύτηκε στις Δευτέρα, 01 Ιουνίου 2015 18:55

Σε πολλές περιπτώσεις, ένα ζευγάρι επιλέγει τη συγκατοίκηση για να τονώσει το συναισθηματικό του δέσιμο και να εξοικειωθεί με τον/την σύντροφό του σε πολλά επίπεδα. Η τριβή στην καθημερινότητα, η αντιμετώπιση ακόμα και των μικροπροβλημάτων και των απλών ζητημάτων από κοινού, το μοίρασμα των απλών στιγμών, όλα αυτά βοηθούν τα μέλη του ζευγαριού να γνωρίσουν καλύτερα ο ένας τον άλλον.

Γράφει η Δρ Λίζα Βάρβογλη, Ph.D. Ψυχολόγος-Ψυχοθεραπεύτρια (greekpsychologypages.blogspot.gr) 

Συναισθηματικό δέσιμο

Καθώς ξεδιπλώνονται οι πτυχές της προσωπικότητας του καθενός μέσα σε μια ζωντανή σχέση, καθένας βλέπει το σύντροφό του από άλλη οπτική γωνία και κάτω από διαφορετικές συνθήκες, πέρα από τις περιορισμένες περιστάσεις που προσφέρουν οι κοινωνικές συναντήσεις του ζευγαριού, που όμως δε ζει μαζί. 

Η συγκατοίκηση συχνά δίνει την ευκαιρία στα μέλη του ζευγαριού να βιώσουν παρέα μικρές ευτυχισμένες στιγμές, να απολαύσουν μικροχαρές και αποκαλύψουν ο ένας στον άλλο λεπτομέρειες του χαρακτήρα τους και της προσωπικότητάς τους.

Το νοιάξιμο, η έγνοια, η ψυχολογική και συναισθηματική φροντίδα δένουν τα δύο αυτά άτομα και τα βοηθούν να δημιουργήσουν το δικό τους ψυχολογικό "κουκούλι" όπου βρίσκουν ζεστασιά και κατανόηση.

Δοκιμή

Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι σε πολλές περιπτώσεις, ένα ζευγάρι θέλει να δοκιμάσει αν μπορεί να ζήσει με ένα άλλο άτομο για μια ολόκληρη ζωή. Καθώς ο αριθμός των διαζυγίων και των ερωτικών ιστοριών με άσχημο τέλος πληθαίνουν, οι άνθρωποι γίνονται περισσότερο ρεαλιστές, λιγότερο ρομαντικοί ή ιδεαλιστές, και, σε μερικές περιπτώσεις θα λέγαμε ότι γίνονται ίσως και κυνικοί.

Αυτό σημαίνει ότι ολοένα και λιγότεροι νέοι άνθρωποι θέλουν να μπουν σε μια διαδικασία γάμου χωρίς να είναι εκ των προτέρων σίγουροι -στο βαθμό που κάτι τέτοιο είναι δυνατό βέβαια- ότι η προσπάθεια αυτή δεν θα καταλήξει σε μια ψυχοφθόρο παταγώδη αποτυχία.

Έτσι, επιλέγουν τη συμβίωση, ως το μόνο εφικτό τρόπο για να περάσει κανείς το τεστ του αν θα παντρευτεί το ταίρι του στη συνέχεια ή αν οι διαφορές τους θα είναι τόσο χαώδεις, ώστε θα οδηγήσουν στο χωρισμό συντομότερα, και χωρίς να πρέπει να περάσουν από τις τυπικές διαδικασίες που συνεπάγεται και το τυπικό δέσιμο, μέσω γάμου.

Η έννοια της δοκιμής ενέχει πάντα και το φόβο της αποτυχίας. Το ότι ξεκινάει κανείς με τις καλύτερες προθέσεις δε σημαίνει ότι η προσπάθειά του αυτή θα στεφεί με επιτυχία. Η συγκατοίκηση δεν είναι απαραίτητο ότι θα οδηγήσει σε γάμο, όπως επίσης δεν είναι απαραίτητο ότι ένας γάμος θα διαρκέσει για πάντα και δε θα καταλήξει σε διαζύγιο!

Συχνά, πριν τη συγκατοίκηση κανείς βγάζει στη φόρα τους χειρότερους φόβους του, όχι μόνο για τον άλλον, αλλά και για τον ίδιο του τον εαυτό. Το ερώτημα "θα μπορέσω να αντέξω το άλλο άτομο;" σύντομα μετατρέπεται σε πρώτο πρόσωπο "θα μπορέσει να με αντέξει το άλλο άτομο;".

Οι φοβίες σχετικά με το αν κανείς είναι αρκετά καλός για μια σχέση μακράς διαρκείας και στη συνέχεια γάμο, αν οι συνήθειές του θα είναι ανεκτές και θα γίνουν αποδεκτές από το άλλο άτομο, αποτελούν συνηθισμένους προβληματισμούς.

Η ανασφάλεια αν το άλλο άτομο είναι ο κατάλληλος άνθρωπος με τον οποίο κανείς θα μπορούσε να δεθεί παντοτινά και να μοιραστεί μια ζωή, μοιραία, έρχεται η στιγμή που προκύπτει σε κάθε σοβαρή σχέση. Ο μόνος τρόπος να ανακαλύψει κανείς την απάντηση στα θεωρητικά αυτά ερωτήματα είναι να περάσει στην πράξη και να περάσει την πρακτική δοκιμασία της συγκατοίκησης!

Ο τολμών νικά!

Ξεπερνώντας κανείς τις προσωπικές του ανασφάλειες και ίσως κάποια εναπομείναντα κοινωνικά ταμπού -κληροδοτήματα από περασμένες εποχές και παλαιότερες γενιές- το "τόλμημα" της συγκατοίκησης, δεν είναι τελικά μια παρακινδυνευμένη ή ανήθικη πράξη, αλλά μια ώριμη απόφαση δύο συναινούντων ενηλίκων.

Μεγαλύτερη σημασία έχει το γεγονός αν το ζευγάρι μπει στη διαδικασία να σκεφτεί για το μέλλον της σχέσης του και να κάνει κάποια βήματα προς αυτή την κατεύθυνση, παρά ένας βιαστικός χωρισμός ή γάμος, που έγινε κυρίως βάσει συγκυριών ή δικαιολογιών και λιγότερο βάσει ουσιαστικών λόγων που προέκυψαν ύστερα από ώριμη σκέψη.

Ακόμα και αν η συγκατοίκηση δεν οδηγήσει τελικά σε γάμο, το γεγονός παραμένει ότι βοήθησε στη ζωή του ζευγαριού και πιθανότατα απέτρεψε έναν γάμο που θα ήταν αποτυχημένος.

Αυτό σχετίζεται με μία από τις πιο βασικές ίσως λανθασμένες αντιλήψεις σχετικά με το θέμα της συγκατοίκησης: την έννοια της "χρησιμοποίησης" του ενός μέλους από το άλλο. Συνήθως θεωρείται ότι σε μια σχέση συγκατοίκησης ο άντρας "χρησιμοποιεί" τη γυναίκα και στη συνέχεια την παρατάει.

Κάτι τέτοιο όμως δεν αληθεύει, αφού το πιθανότερο είναι ότι και αν τα συγκεκριμένα άτομα είχαν παντρευτεί θα είχαν χωρίσει, μια που και στη συγκατοίκηση ο χωρισμός επήλθε λόγω ασυμφωνίας χαρακτήρων!

Και το πικρόχολο σχόλιο που γίνεται εκ των υστέρων "την άφησε, όμως στη συνέχεια παντρεύτηκε μιαν άλλη", αποδεικνύει περίτρανα τη λογική αυτού του επιχειρήματος: δεν επρόκειτο τελικά για κάποιο σκάρτο άτομο, έναν στυγνό εκμεταλλευτή ή κάτι ανάλογο, αλλά για ένα άτομο που ανακάλυψε ότι δεν ταίριαζε με τη γυναίκα που συγκατοικούσε και επέλεξε το χωρισμό από τη δυική δυστυχία. Και φυσικά πρέπει να τονίσουμε ότι το αντίστοιχο ισχύει και από την αντίθετη πλευρά, όταν μια γυναίκα εγκαταλείπει έναν άντρα.

Έτσι, δε θα πρέπει να θεωρήσει κανείς τη συγκατοίκηση σαν τον πρόλογο ενός γάμου, αλλά σαν μια δοκιμασία της σχέσης αυτής καθαυτής. Η σχέση που δεν πρόκειται να κρατήσει και έχει σαθρές βάσεις και πρόκειται να ξεφτίσει θα έχει αυτή την εξέλιξη, είτε τα άτομα συγκατοικούν είτε είναι παντρεμένα.

Τα προβλήματα βρίσκονται μεταξύ των ατόμων και όχι στον τυπικό τρόπο με τον οποίο είναι "δεμένα". Η απόφαση του να συζήσει κανείς πριν το γάμο μπορεί να διαλευκάνει αν ο γάμος αυτός θα είναι βιώσιμος ή όχι, αλλά ο ένας τρόπος δεν είναι υποκατάστατο του άλλου.

Δέσμευση

Βέβαια, μια τέτοια απόφαση συνεπάγεται και δέσμευση από την πλευρά και των δύο. Έτσι, τα δύο άτομα που συγκατοικούν, πρέπει, με τον ανάλογο σεβασμό προς τον άλλον, καθώς επίσης και τις ασχολίες και τα προγράμματά του, να βρουν έναν ισορροπημένο τρόπο ζωής. Αυτή η δέσμευση και η αίσθηση του "μαζί" είναι που βοηθάει τα άτομα να οργανώσουν τη ζωή τους με τέτοιο τρόπο ώστε να δουν αν πράγματι μπορούν να ζήσουν μαζί.

Σημεία της συγκατοίκησης που χρειάζονται προσοχή

- Η συγκατοίκηση πρέπει να είναι επιθυμητή και από τους δύο και όχι να εξαναγκάσει ο ένας τον άλλον

- Θα πρέπει να οριστεί ημερομηνία

- Δεν πρέπει να επιλέξουν το σπίτι στο οποίο το ένα από τα δύο άτομα διαμένει ήδη, αλλά θα πρέπει να βρουν νέα κατοικία

- Θα πρέπει να γίνει εκ των προτέρων μια συζήτηση για τα οικονομικά ζητήματα και χειρισμούς, προς αποφυγή παρεξηγήσεων

- Προσωπικός χρόνος και ψυχικός "χώρος" θα πρέπει να οριοθετηθούν

- Σεβασμός στα προγράμματα, επιθυμίες, συνήθειες του άλλου

- Από κοινού προσπάθεια όχι αλλαγής του άλλου, αλλά αναδιοργάνωσης των προτεραιοτήτων και του τρόπου ζωής του ζευγαριού

- Ανακοίνωση σε συγγενείς και φίλους

- Συζήτηση για τον χειρισμό κοινωνικών εκδηλώσεων (π.χ. συγγενικές 

http://www.boro.gr/

• < Προηγούμενο
• Επόμενο >