Κάθε χώρα έχει τους ηγέτες που αξίζει να έχει. Και αναπτύσσεται αναλόγως…

Λεπτομέρειες

Δημοσιεύτηκε στις Σάββατο, 25 Ιανουαρίου 2014 13:56

Ακούγονται Λαζόπουλος, Ψινάκης, Γαβαλάς υποψήφιοι για τον δήμο Αθηναίων. Προφανώς για να παίξεις καλά σε κωμωδία, πρέπει να είσαι καλός κωμικός ή πρωτοπόρος στο lifestyle. Όταν αυτές είναι οι προτάσεις για τον …πρώτο δήμο της χώρας, καταλαβαίνετε που βαδίζουμε. Είναι δε προφανές, γιατί γίνεται συχνά η χρήση του όρου επαρχία των Αθηνών. Με την κακή έννοια, που θα έλεγε και ο …Ψινάκης. 

Παρά τα ανωτέρω αισιόδοξα μηνύματα, η καθημερινότητα της ελληνικής οικονομίας και κατ΄ επέκταση της κοινωνίας, δεν χαίρετε, δεν περιμένει και δεν κρύβεται. Τα συμπεράσματα στα οποία καταλήγει η έρευνα που πραγματοποίησε το Ινστιτούτο Μικρών Επιχειρήσεων της ΓΣΕΒΕΕ είναι συγκλονιστικά για τη δραματική εικόνα των ελληνικών νοικοκυριών.

Σύμφωνα με αυτά, ένα στα τρία νοικοκυριά φοβάται ότι θα χάσει το σπίτι του εξαιτίας τόσο των συσσωρευμένων υποχρεώσεων όσο και των επιπρόσθετων επιβαρύνσεων, το 40,2% των νοικοκυριών, δηλαδή 1,4 εκατομμύρια νοικοκυριά, έχει στην οικογένεια ένα τουλάχιστο άτομο σε ανεργία, το 34,8% καθυστερεί την αποπληρωμή οφειλών προς Δημόσιο, ταμεία, ΔΕΚΟ, τράπεζες, δάνεια για να μπορέσει να αντεπεξέλθει, το 41,7% δεν διαθέτει επαρκές εισόδημα για την κάλυψη των υποχρεώσεων, το 94,6% έχει υποστεί μειώσεις εισοδήματος έως 40% την περίοδο της κρίσης, το 63,7% έχει κάνει περικοπές στις δαπάνες ειδών διατροφής και το 36,5% του πληθυσμού δηλώνει ότι αγοράζει προϊόντα χαμηλότερης ποιότητας.

Αυτές τις συνθήκες έχει να αντιμετωπίσει όποιος -ανεξαρτήτως κομματικής απόχρωσης- ευαγγελίζεται βελτιωμένη προοπτική. Η πραγματικότητα της ανεργίας και του χαμηλού βιοτικού επιπέδου δεν θα έχει πολλά περιθώρια να κάνει αποδεκτές ή να αντιμετωπίσει με ανοχή υποσχέσεις χωρίς περιεχόμενο.  

Από την άλλη πλευρά, έχουμε μια εγχώρια προσπάθεια της ιδιωτικής πρωτοβουλίας. Όχι προς την κατεύθυνση της παραγωγής, μια προσπάθεια δημιουργίας πλούτου όπως την γνωρίζουμε δεκαετίες τώρα. Νέο «επιχειρείν» ή μόδα, ή δεν μπορούμε να βρούμε δουλειά και τα λίγα λεφτά που έχουμε τα επενδύουμε …παραδοσιακά και κάνουμε το αφεντικό, ο χρόνος θα δείξει.

Πρόκειται για τα εκατοντάδες μπαράκια, καφέ κάθε είδους, κρεπερί, μοντέρνους φούρνους με καθιστικό, σουβλατζίδικα και μαγαζιά εστίασης που κατά εκατοντάδες ανοίγουν σε κάθε γειτονιά της πρωτεύουσας και όχι μόνο. Σε όλα τα μεγάλα αστικά κέντρα αλλά και στις μικρότερες πόλεις της περιφέρειας συμβαίνει το ίδιο.

Πρόσφατη μελέτη της «Endeavor Greece», που είδε το φως της δημοσιότητας, αναφέρει ότι «το 90% των νέων εταιρειών που ιδρύθηκαν στην Ελλάδα μέσα στην κρίση, εξακολουθούν να αναπαράγουν το εσωστρεφές και μη παραγωγικό επιχειρηματικό μοντέλο του παρελθόντος». Ενδεικτικά, στη μελέτη αναφέρεται ότι «πάνω από μία στις τέσσερις νέες επιχειρήσεις εξακολουθούν να προσανατολίζονται κυρίως στον χώρο της εστίασης καθώς σύμφωνα με τα αποτελέσματα της έρευνας από τις 42.347 εταιρείες που άνοιξαν την τελευταία χρονιά, οι 10.003 ανήκουν στον κλάδο μαζικής εστίασης».

Είναι λοιπόν το μοντέλο ανάπτυξης που θα οδηγήσει την Ελλάδα στην επανεκκίνηση της οικονομίας; Στην νέα εποχή; Κοιτάξτε… Ανέκαθεν στην Ελλάδα, κυρίως στο νεοελληνικό κράτος, την έχουμε την «πετριά». Πιστεύουμε ότι είμαστε το κέντρο του κόσμου, ότι γνωρίζουμε τα πάντα και ότι κάθε μέρα ανακαλύπτουμε νέα πράγματα, αυτά που οι άλλοι τα γνωρίζουν από αιώνες.

Προσπαθούμε να κάνουμε την δική μας, …ελληνική, τηλεόραση, την δική μας επιχειρηματικότητα, παντού θέλουμε να τα κάνουμε όπως τα γνωρίζουμε εμείς, ή όπως νομίζουμε ότι τα γνωρίζουμε. Μέχρι και «ελληνικό καπιταλισμό» καταφέραμε να κάνουμε ώσπου η καταβαράθρωση του χρηματιστηρίου μας επανέφερε (;) στην σκληρή πραγματικότητα, ότι δεν υπάρχει λαϊκός καπιταλισμός. Κατά τον ίδιο τρόπο, μπορείς να αναπτύξεις μια περιορισμένη γεωγραφικά περιοχή, με ιδιαίτερα χαρακτηριστικά, με ένα τρόπο επιχειρηματικότητας, όχι και τόσο ορθόδοξο. Ωστόσο, τον όχι και τόσο ορθόδοξο αυτό τρόπο, δεν μπορείς να εφαρμόσεις σε ολόκληρη την χώρα.

Για τα θέματα αυτά βεβαίως, υπάρχουν οι αρμόδιοι φορείς και τα όργανα. Επιμελητήρια, ενώσεις επαγγελματικές, εργοδοτικές, εργαζόμενων, υπουργεία κλπ. Τελικός κριτής βεβαίως, ο λαός, ο οποίος θα υποστεί ή θα απολαύσει τα αποτελέσματα μιας πολιτικής. Και για να μην τον σκοτίζουμε από τώρα, του δίνουμε πιο ανάλαφρα ερεθίσματα να ασχοληθεί. … Ακούγονται Λαζόπουλος, Ψινάκης, Γαβαλάς υποψήφιοι για τον δήμο Αθηναίων.    

• < Προηγούμενο
• Επόμενο >