Από τους δήμους θα ζητούν όλο και πιο πολλά οι δημότες

Λεπτομέρειες

Δημοσιεύτηκε στις Τρίτη, 17 Δεκεμβρίου 2013 08:07

Κρίση, καταραμένη κρίση και φαίνεται, την καταλαβαίνεις όπου και αν γυρίσεις το βλέμμα σου. Στην ουρά στις τράπεζες, στο παζάρι, στο σουπερμάρκετ, στην αγορά, στις ταβέρνες και στα καφέ όπου ο καφές έχει την αποκλειστικότητα.

Τώρα στις γιορτές, την αντιλαμβάνεσαι και για ένα άλλο λόγο, αρκεί να κοιτάξεις τις προσόψεις των πολυκατοικιών αλλά και τις μονοκατοικίες. Είναι ίσως η χρονιά με τα λιγότερα χριστουγεννιάτικα στολίδια, η χρονιά που σχεδόν κανείς δεν είχε το κέφι να στολίσει χριστουγεννιάτικα το σπίτι του, εξωτερικά. Στο εσωτερικό, όλο και μπήκαν τα στολίδια, περσινά ή προπέρσινα, πάντως μπήκα, στολίστηκε και το χριστουγεννιάτικο δένδρο.

Αλλά στους δρόμους, το μόνο που θυμίζει Χριστούγεννα είναι ο στολισμός που έκανε ο δήμος. Περιορισμένος και αυτός, εκτός αν μας εκπλήξει τις τελευταίες ημέρες και τον αυξήσει, αν επιτρέπουν τα οικονομικά. Και τόνο παραπάνω θα δώσει στην πόλη, και θ αναπληρώσει την απουσία στολισμού στις κατοικίες.

Προφανώς, δεν είναι ώρες για πολλά στολίδια, ωστόσο, 15-20 μέρες είναι η γιορτινή περίοδος και όσο και αν μας λείπουν τα λεφτά, τουλάχιστον ας μη μας λείψει, αυτή την περίοδο, γιορτινή ατμόσφαιρα. Και ακόμη καλύτερα, αν η γιορτινή ατμόσφαιρα μας κάνει να ξεχάσουμε τα βάσανα και τα προβλήματα. Τουλάχιστον, να τα βγάλουμε για λίγο από το μυαλό μας.

Και αν λίγα στολίδια παραπάνω ζητάμε τώρα από τον δήμο, φανταστείτε τι θα προσδοκάμε από την τοπική αυτοδιοίκηση αν η κρίση βαθύνει και άλλο και παράλληλα συνεχίσει να υποχωρεί το κράτος πρόνοιας. Γιατί καλά τα σενάρια ανάκαμψης, αλλά τα 320 δις που χρωστάμε είναι πολλά λεφτά. Καλό είναι δε, να μην υπάρχει ψήγμα αισιοδοξίας ότι θα μας δανείσουν και άλλα, δανεικά και αγύριστα. Ότι μας δίνουν, αυτόματα υποβιβάζει το επίπεδο της διαβίωσης μας.  Κάθε δόση, μας φέρνει πιο κοντά στο κραχ. Γιατί, μη μου πείτε ότι υπάρχει και άλλη χώρα όπου ο μισθός είναι 470 ευρώ και οι συντάξεις στον μέσο όρο, στο χιλιάρικο.

Για τον λόγο αυτό, αφού και ο φόρος ακινήτων έγινε πλέον μόνιμος, επιδίωξη των δήμων θα είναι να τον εισπράττουν αυτοί, για να μπορούν να προϋπολογίσουν την λειτουργία τους. Κυρίως δε, διεκδικώντας και επιπλέον πόρους, να συγκροτήσουν ένα δημοτικό δίχτυ προστασίας των φτωχών δημοτών.

Τα κοινωνικά  παντοπωλεία, φαρμακεία και ιατρεία, είναι μια καλή αρχή αρχή, αλλά μάλλον θα χρειαστούν πολλά περισσότερα. Καλοδεχούμενη και η προσφορά δημοτών ή και επιχειρήσεων, αρκεί να μη διαφημίζεται,  έστω και αν είναι μεγάλη, πόσο μάλλον αν είναι μικρή.

Όποιος ένιωσε την αιθαλομίχλη και στην Κομοτηνή, τις προηγούμενες δύο νύχτες, καταλαβαίνει ότι η κρίση δεν θα επηρεάσει μόνο τα μεγάλα αστικά κέντρα, θα την νιώσουν οι κάτοικοι όλων των πόλεων όπου το εισόδημα εξαρτάται κυρίως από μισθούς και συντάξεις.

Και το αποκούμπι των φτωχών και των νεόπτωχων, θα είναι οι δήμοι και η εκκλησία. Αλλά, μεταξύ των δύο, είναι η αυτοδιοίκηση που έχει να κάνει την μεγάλη προσπάθεια για απαλύνει κάπως τις επιπτώσεις από την κρίση. Για αυτό και οι δημοτικοί άρχοντες θα πρέπει να ετοιμάζονται για τα δύσκολα.

Πρέπει κάποτε και αυτοί να πάρουν αποφάσεις και να επιβάλουν και τοπικούς φόρους, σε αυτούς που έχουν το εισόδημα να τους πληρώσουν. Αλληλεγγύη στα λόγια και με ψίχουλα δεν γίνεται, ούτε αφ υψηλού πολιτική σε μια κατεστραμμένη χώρα. Οι δήμοι ήδη από μόνοι τους θα έπρεπε να είχαν καταργήσει νομικά πρόσωπα και δημοτικές επιχείρησες που δεν έχουν λόγο ύπαρξης.  Και επιτέλους, να ζητήσουν από την κεντρική διοίκηση, αρμοδιότητες.

Είναι απίστευτο ότι στον βωμό της διαθεσιμότητας, αντί να μπουν όσοι κάθονται και κοιτούν το ταβάνι επί 8ωρο, μπήκαν οι δημοτικοί αστυνομικοί που και κάποια τάξη έβαζαν στο χάος των ελληνικών πόλεων και έφερνα έσοδα στους δήμους.

Οι δήμαρχοι, αντί να μαλώνουν με την ΔΕΗ για τις συνδέσεις του ηλεκτρικού, ας πάρουν σοβαρότερα τον ρόλο τους. Γιατί όλο και περισσότερο οι δημότες θα ζητούν, σε λίγο θα απαιτούν και στο τέλος, αν το κακό σενάριο επαληθευτεί, θα εκλιπαρούν. 

• < Προηγούμενο
• Επόμενο >