Για όλες τις εποχὲς ο περὶ Σταυροῦ λόγος ήταν ένα πρόσταγμα δύσκολο και έκανε τους ανθρώπους να προβληματίζονται.

Ιδιαίτερα όμως παρου-σιάζεται βαρὺς για τον άνθρωπο της εποχής μας, που ζεί στην «κοινωνία της ευημερίας», που έχει θεοποιήσει την άνεση και την ασφάλεια. Γι' αυτὸ όταν ο Κύριος λέγει: «Όστις θέλει οπίσω μου ακολουθείν απαρνησάσθω εαυτὸν και αράτω τον σταυρὸν αυτου και ακολουθήτω μοι», πολλοὶ αντιδρούν. «Η εποχή μας», παρατηρούν, «είναι σκληρή. Αν επιχειρήσεις να απαρνηθείς τον εαυτό σου, να παραχωρήσεις τα δικαιώματά σου, θα σε εκμεταλλευθούν και τελικὰ θα αποτύχεις».

Καταναγκασμός δεν υπάρχει στο κάλεσμα του Χριστού. Μπορεί κανείς ελεύθερα να επιλέξει το δρόμο του σταυρού αφού αναλογιστεί πρώτα τις δυσκολίες και αναλάβει την ευθύνη της επιλογής του: Η απάρνηση του εαυτού μας και η άρση του σταυρού επί των ώμων είναι οι βασικές προϋποθέσεις για να ακολουθήσουμε το Χριστό.

Αρνούμαι τον εαυτό μου, σημαίνει εγκαταλείπω τις νόμιμες και δίκαιες απαιτήσεις, τις δικαιολογημένες επιθυμίες που έχει το εγώ μου μέσα στη ζωή, αρνούμαι τὴην ασφάλεια μιας καλοβολεμένης ζωης για να αποδυθώ, σύμφωνα βέβαια με τα κριτήτρια του κόσμου, την αβεβαιότητα και ανασφάλεια που συνεπάγεται το να ακολουθήσω τον Χριστὸ στο δρόμο του πάθους.

Όταν μέσα σε ένα κόσμο πεσμένων αξιών μπορείς να πιστεύεις στις αξίες τις πίστεως, όταν μέσα στο συνηθισμένο ψέμα εσύ συντάσσεσαι με το μέρος της αλήθειας, όταν όλοι κάνουν τα πάντα για να ικανοποιήσουν τον εαυτό τους και εσύ τον αρνείσαι, όταν όλοι συμβιβάζονται για να εξασφαλισθούν και εσύ δεν προδίδεις τις αρχές σου με κίνδυνο να ζημιωθείς και να χάσεις την θέση σου, όταν οι άλλοι ορθολογιστικά εξηγούν τα πάντα με ενδοκοσμικό πρίσμα, ενώ τη δική σου την καρδιά την ζεσταίνει η ελπίδα της αναστάσεως, τότε είσαι πραγματικός μαθητής του Χριστού που τον ακολουθείς στον δύσκολο δρόμο της θυσίας.

Ο σημερινὸς άνθρωπος επιζητεί την τακτοποίηση και την ασφάλεια, την αποφυγὴ της σκέψεως του θανάτου, την παράταση της ζωής με κάθε τρόπο. Με μια παράξενη επιχειρηματολογία για την ανθρώπινη λογικὴ ο Χριστὸς διδάσκει οτι η ζωὴ κερδίζεται μόνο όταν χαθεί. Η θυσία της ζωής οδηγεί στην κατ' εξοχὴν ζωή. Ο Χριστός χρησιμοποιεί στον λόγο Του τή λέξη «ψυχή» με την διπλή έννοια της ζωής, της βιολογικής ζωής και της αιώνιας ζωής που είναι δώρο του Θεού. Όποιος θέλει την πραγματική ζωή, πρέπει να θυσιάσει την εύκολη ζωή του κόσμου.