Ιδιαίτερη εντύπωση κάνει οτι ο Χριστὸς στην σημερινή Ευαγγελική Περικοπή θεραπεύοντας τον παραλυτικὸ δεν αναφέρεται στην πίστη του αρρώστου, που τελικὰ γίνεται καλά, αλλὰ στην πίστη εκείνων που τον μεταφέρουν. Στό θαύμα πού περιγράφεται στο σημερινό Ευαγγέλιο είναι παρούσα μια πίστη συλλογική, που προϋποθέτει συνεργασία, κοινό προγραμματισμό, κοινή ενέργεια.
Όταν η αδιαφορία του κόσμου τους φράζει σαν τείχος την πόρτά του σπιτιού, στο οποίο βρίσκεται ο Ιησούς, αυτοὶ καταφέρνουν να ανοίξουν πέρασμα απὸ το πιο απίθανο μέρος. Ανεβαίνουν στη στέγη, δημιουργούν ένα μεγάλο άνοιγμα στην οροφὴ και κατεβάζουν τον παραλυτικὸ καταμεσὶς στο πλήθος μπροστὰ στο διδάσκαλο.
Όταν με κίνητρο την αγάπη η προσωπικὴ πίστη του ενὸς συνταιριάζει με εκείνη των άλλων, η έντασή της πολλαπλασιάζεται. Οι μαθητὲς του Χριστού απο την αρχὴ δεν έμειναν μονάδες∙ συγκεντρώθηκαν γύρω Του και αποτέλεσαν ένα ιερὸ σύλλογο. Στη συνέχεια, με την παρουσία του Παρακλήτου συνέστησαν την Εκκλησία. Στη μεγάλη αυτὴ οργανικὴ ενότητα η πίστη, η αγάπη και η προσευχὴ του κάθε πιστού ενισχύονται απὸ την παρουσία των άλλων.
Η ανταπόκριση του Χριστού στη συλλογικὴ πίστη των ανθρώπων αυτών είναι άμεση, θεραπεύει τον ασθενή, αλλὰ τα λόγια Του δημιουργούν έκπληξη. Απευθυνόμενος στον παραλυτικὸ του λέγει: «Τέκνον, αφέωνταί σοι αι αμαρτίαι σου». Ο Χριστὸς δεν στέκει στην επιφάνεια. Ο λόγος Του εισδύει στην καρδιὰ του προβλήματος.
Πηγαίνει σ’ ένα βαθύτερο επίπεδο, κατ’ ευθείαν στην ουσία. Στη συγκεκριμένη περίπτωση του παραλυτικού, η συνάφεια ασθενείας και αμαρτίας, και συνεπώς η σχέση συγχωρήσεως και θεραπείας ήταν άμεση. Απο κεί έπρεπε να αρχίσει η θεραπεία, απο την απομάκρυνση της νοσογόνου αιτίας, με τη συγχώρηση. Η πρώτη λέξη, «τέκνον», επανορθώνει τη διαταραγμένη σχέση του παραλυτικού με το Θεάνθρωπο και αποτελεί τον πρόλογο της αφέσεως των αμαρτιών και της οριστικής θεραπείας.
Οι θεραπείες αυτὲς αποτελούν «σημεία» και προμηνύματα της γενικότερης υπέρβασης της ανθρώπινης οδύνης, και αντιφεγγίζουν την τελικὴ και παγκόσμια νίκη του Χριστού πάνω στην αμαρτία και στην κάθε λογής αρρώστια, την έλευση της Βασιλείας του Θεού, της βασιλείας της αγάπης, που άρχισε ήδη να χαράζει μέσα στην ιστορία με την επί γης έλευσή Του, για να ολοκληρωθεί στην Δευτέρα εν δόξῃ Παρουσία Του.