Το παίγνιο που έπαιξε η κυβέρνηση για μια εβδομάδα, δεν είχε επιτυχία, αν και δεν περιμέναμε και πολλά πράγματα. Εμείς θέλουμε χρόνο τον οποίο δεν έχουμε και δυστυχώς η κυβέρνηση δεν έχει έτοιμο πρόγραμμα. Έδωσε υποσχέσεις αλλά τίποτα γραπτό αφού άλλωστε δεν άρχισε ακόμη να λειτουργεί η βουλή.
Αυτό που μένει στην ελληνική κυβέρνηση για δείξει τις προθέσεις της είναι οι προγραμματικές δηλώσεις. Εκεί θα πρέπει να περιγραφούν επακριβώς, τα βήματα της ελληνικής πλευράς για το επόμενο τρίμηνο. Ποιο θα είναι το δίκαιο φορολογικό πλαίσιο, πως θα παταχθεί η φοροδιαφυγή, πως θα φορολογηθούν όσοι έκλεψαν φόρους ή έβγαλαν χρήματα στο εξωτερικό.
Ακόμη, η ελληνική κυβέρνηση θα πρέπει να πει τι θα κάνει με τους έλληνες ολιγάρχες, οι οποίοι την έχουν ήδη αγκαλιάσει μέσω των ΜΜΕ της επαρχίας της Αθήνας, τι θα κάνει ώστε στην αγορά της χώρας να υπάρχει ανταγωνισμός και όχι να κάνουν ότι θέλουν οι πολυεθνικές και φυσικά, τι θα κάνει με το δημόσιο τομέα. Όχι ποιες προσλήψεις, αυτές είναι προαποφασισμένες, αλλά πως το δημόσιο θα γίνει ευέλικτο και θα πατάξει την διαφθορά στον ιδιωτικό τομέα.
Αυτά είναι που περιμένουν να ακούσουν οι δανειστές για να πειστούν ότι η νέα κυβέρνηση θα φέρει επιπλέον χρήμα στα κρατικά ταμεία, χρήμα από αυτούς που δεν πληρώνουν αν και έχουν μεγάλα εισοδήματα και άρα, θα μπορέσει να έχει ισοσκελισμένους προϋπολογισμούς.
Όλα τα υπόλοιπα είναι για εσωτερική κατανάλωση, όπως για εσωτερική κατανάλωση ήταν οι συγκεντρώσεις, αυθόρμητες, σε πόλεις και κυρίως στην Αθήνα, με το σύνθημα «δεν εκβιαζόμαστε»… Άσε που το «οι έλληνες δεν εκβιάζονται», ήταν και το προεκλογικό σύνθημα του Καρατζαφέρη, τι πάει να πει «δεν εκβιαζόμαστε»… Ούτε οι άλλοι ευρωπαίοι εκβιάζονται και μας το είπαν καθαρά.
Λοιπόν, η ουσία είναι ότι από την ευρωπαϊκή βόλτα των Τσίπρα και Βαρουφάκη, δεν βρήκαμε ούτε ένα σύμμαχο, μας απέρριψαν τις προτάσεις μας, μας έβγαλε και από το πρόγραμμα ομολόγων η ΕΚΤ. Με λίγα λόγια, είμαστε μόνοι μας, χωρίς γραβάτα και με έξω το πουκάμισο.
Η ευκαιρία για να πείσουμε τους δανειστές, είναι οι προγραμματικές δηλώσεις και δυστυχώς δεν είναι ακόμη έτοιμη η κυβέρνηση, να πει επακριβώς το πρόγραμμα που έχει κατά νου. Όχι αυτό της Θεσσαλονίκης, αλλά ακριβώς τι θα κάνει με όλα όσα συζήτησε στην Ευρώπη. Δηλαδή, τις προγραμματικές δηλώσεις, θα τις περιμένουν να τις ακούσουν οι ευρωπαίοι, περισσότεροι από ότι οι εντός Ελλάδας. Και να πειστούν…
Διαφορετικά, υπάρχει, λοιπόν, η μεγάλη πιθανότητα η Ελλάδα να βρεθεί χωρίς συμμάχους την κρίσιμη στιγμή, όταν θα λαμβάνονται οι αποφάσεις στα τραπέζια των Βρυξελλών.
Τι θα γίνει τότε; Όπως σημειώνει ο Γιώργος Καρελιάς στο protagon.gr, θα παιχθεί «το παιχνίδι του δειλού». Συγκεκριμένα, γράφει; «Υπάρχει ένα γνωστό αμερικανικό παιχνίδι, στο οποίο δύο αυτοκίνητα κινούνται με μεγάλη ταχύτητα από αντίθετη κατεύθυνση. Πλησιάζει η ώρα της σφοδρής σύγκρουσης, που θα έχει θανατηφόρα αποτελέσματα. Κάποιος πρέπει να στρίψει το τιμόνι για να αποφευχθεί. Αυτός, όμως, θα χαρακτηριστεί «δειλός».
Βεβαίως, τα παιχνίδια είναι για τις οθόνες. Σπάνια παίζονται στην πραγματική ζωή. Όμως, αν χρειαστεί να παιχθεί στο τραπέζι των Βρυξελλών, η σύγκρουση πρέπει να αποφευχθεί με ελληνική πρωτοβουλία. Όχι μόνο γιατί η Ελλάδα θα έχει μείνει χωρίς συμμάχους, αλλά γιατί το άλλο «αυτοκίνητο» (το ευρωπαϊκό, δηλαδή γερμανικό) είναι ισχυρότερο και θα υποστεί λιγότερες ζημιές, ενώ το ελληνικό μπορεί να καταστραφεί ολοσχερώς.
Το στρίψιμο του τιμονιού, λοιπόν, την ύστατη στιγμή, αν φτάσουμε σ’ αυτήν, είναι επιβαλλόμενο. Μια στραβοτιμονιά μπορεί να αποδειχθεί σωτήρια. Και αυτός που θα την κάμει δεν θα είναι δειλός. Το αντίθετο: θα είναι πράξη υπευθυνότητας και γενναιότητας».