Ενώ το τάξιμο πάει σύννεφο, μας προέκυψαν και οι …παλληκαρισμοί

Λεπτομέρειες

Δημοσιεύτηκε στις Παρασκευή, 23 Ιανουαρίου 2015 07:48

Τα τάματα είναι μια πανάρχαια συνήθεια των πιστών όλου του κόσμου και όλων των εποχών που έφτασε μέχρι τις μέρες μας. Στην Ελλάδα μάλιστα, το τάξιμο πάει σύννεφο, τόσο μεταξύ των πιστών, όσο και εκ μέρους των πολιτικών. Και το τάξιμο των πολιτικών, το ζούμε διαχρονικά, κυρίως όμως στην προεκλογική περίοδο. Όπως τις μέρες που ζούμε λίγο πριν από την κάλπη της 25^ης Ιανουαρίου. Οι πάντες τάζουν τα πάντα…

Κυρίως όμως τάζει, αυτός που φέρεται να κερδίζει τις εκλογές. Στην περίπτωση μας, ο ΣΥΡΙΖΑ. Και δεν είναι μόνο το τάξιμο από την ηγεσία του κόμματος. Οι Άγιοι θέλουν τάματα. Και να μην θέλουν, τους τα κάνουν με το ζόρι. Αν στην θέση των Αγίων βάλουμε τους ψηφοφόρους, καταλαβαίνουμε γιατί μέχρι και η τελευταία τρύπα του ζουρνά στο ΣΥΡΙΖΑ, τάζει λαγούς με πετραχήλια.

Και αν αυτούς μπορούμε να τους πάρουμε για γραφικούς, πρέπει να πάρουμε στα πολύ σοβαρά, την ηγεσία του κόμματος που προηγείται στις δημοσκοπήσεις, όταν μας λέει ότι αν έχουμε θα πληρώνουμε το χρέος, αν δεν έχουμε δεν θα το πληρώνουμε. Αυτό, ναι, μπορείς να το τάξεις σε Άγιο ή να μεταβάλεις το τάμα σου αν δεις ότι δεν σου βγαίνει να το εκπληρώσεις.

Για παράδειγμα, στη μάχη του Μαραθώνα, οι Αθηναίοι είχαν «τάξει» στη θεά Άρτεμη να της θυσιάσουν τόσες κατσίκες όσοι οι εχθροί που θα σκότωναν! Επειδή μάλιστα σκότωσαν πάρα πολλούς κι αδυνατούσαν να εκπληρώσουν αυτή τους την υποχρέωση, μετέτρεψαν το τάξιμο σε 500 ζώα κάθε χρόνο.

Δυστυχώς, η θεά Άρτεμη, καμιά σχέση με την Μέρκελ, καμιά σχέση με την Ευρώπη και τους δανειστές μας. Επίσης δυστυχώς, που οι γραφικοί στον ΣΥΡΙΖΑ, τάζουν χωρίς να γνωρίζουν τι πραγματικά είναι οι Ευρωπαίοι. Δεν γνωρίζουν την σκληρότητα της πολιτικής τους, δεν αντιλαμβάνονται ότι θα μπουν στο λάκκο με τα θηρία.

Αυτά σε ότι αφορά στα τάματα, από τα οποία για να πούμε και την αλήθεια, πέρα από θεολογικές ιδεοληψίες, ωφελούν κυρίως αυτούς που τα κατασκευάζουν. Τα τάματα στην πολιτικοί, ωφελούν τους πολιτικούς που τάζουν, καθώς τους φέρνουν ψήφους.

Ας πάμε τώρα στους παληκαρισμούς… Έλεγε προχθές ο πρύτανης-ηθοποιός και υποψήφιος Επικρατείας του ΣΥΡΙΖΑ Πελεγρίνης: «Παλεύεις μέχρι τέλους, ακόμα κι αν είναι να πεθάνεις». Άνθρωπε μου, αν είναι να το κάνουμε αυτό, να το κάνουμε σαν τους Σπαρτιάτες. Όλοι μαζί ή να νικήσουμε, στην συμφωνία που πρέπει να κλείσαμε με τους δανειστές, ή όλοι μαζί να πεθάνουμε. Όχι να πάει η μπουρζουαζία του ΣΥΡΙΖΑ να διαπραγματευτεί, να τινάξει την χώρα στον αέρα και να βλέπει από τα ρετιρέ, από τα σαλέ, το Παρίσι και με την σιγουριά των φουσκωμένων τραπεζικών λογαριασμών τους, τον λαό να πεθαίνει, χρεοκοπημένος και βουτηγμένος στην αναξιοπρέπεια.

Παλληκαριές εκ του ασφαλούς, με τα λεφτά των άλλων και κυρίως με τις ζωές των άλλων, δεν είναι γνώρισμα πατριωτών, αριστερών… Αυτοί δίνουν το παράδειγμα όταν ηγούνται, πρώτοι αυτοί αποποιούνται τα πλούτη τους και μετά ζητούν θυσίες από τον λαό. Αρκετά με τους μπουρζουά του ΠΑΣΟΚ, αλλά δεν τους ξεφορτωθήκαμε για να φορτωθούμε τους αριστερούς μπουρζουά της επαρχίας των Αθηνών.

Μεγάλη ευθύνη πάει να αναλάβει ο ΣΥΡΙΖΑ και δεν το έχει αντιληφθεί. Και δεν έχει καταλάβει ότι υπάρχει η πιθανότητα να κυβερνήσει ίσως και αυτοδύναμος με το 35-37% των ψήφων, να βρεθεί δηλαδή στην θέση της συγκυβέρνησης ΝΔ-ΠΑΣΟΚ, την οποία κατηγορούσε για μειοψηφία και ως δυσαναλογία προς το λαϊκό αίσθημα.

Αν αυτά δεν τα έχουν αντιληφθεί, καλύτερα να πάνε με τον Γιώργο Παπανδρέου να παίζουν κιθάρα σε ένα μακρινό νησί. Η κατάσταση είναι σοβαρή και δεν έχουμε καιρό για χάσιμο, ούτε μας περισσεύει εισόδημα να χάσουμε. Άσε που η χώρα πρέπει να ανακτήσει την αξιοπρέπεια της. Και όχι από τον τάφο, αλλά εν ζωή. 

• < Προηγούμενο
• Επόμενο >