Στις εκλογές τις 25ης Ιανουαρίου, υπάρχουν αυτοί που αν και δεν το λένε, θέλουν να πάρουν ρεβάνς, ο καθένας για δική του υπόθεση. Και αυτό το προδίδει το πολιτικό σκηνικό, όπως έχει διαμορφωθεί τελευταία και με την ρευστότητα που το χαρακτηρίζει.
Πρώτος και καλύτερος, ο Γιώργος Παπανδρέου, έκανε ένα κόμμα προσωπικό, μόνο από ένα καπρίτσιο, εμφανίζεται σαν να μην ήταν αυτός που μας έβαλε στα μνημόνια, υποστηρίζει ότι τον έριξαν και γενικά θέλει να πάρει την ρεβάνς από τον Βενιζέλος στην αρχηγία του ΠΑΣΟΚ. Και δεν μπορούσε καν να περιμένει για μετά τις εκλογές αφού ο Βενιζέλος έκανε λόγο για ανοικτό συνέδριο. Ο Γιώργος ξεχνάει τα βασικά, ότι δηλαδή, η εκδίκηση είναι ένα πιάτο που τρώγεται κρύο. Θέλει να το φάει ζεστό και πιθανότατα θα καεί.
Ρεβάνς θέλουν να πάρουν και οι Καραμανλικοί μέσα στη ΝΔ, από τους Σαμαρικούς που τους πήραν την εσωκομματική εξουσία, ενώ παρούσα είναι πάντα και η Ντόρα Μπακογιάννη, πιστεύοντας πως αν χάσει ο Σαμαράς, θα έρθει επιτέλους η ώρα της για την αρχηγία… Κούνια που την κούναγε…
Ρεβάνς θέλει και ο Κουβέλης που από εκεί που θα γινόταν πρόεδρος της δημοκρατίας, το πιθανότερο είναι να μείνει εκτός βουλής. Οι επιλογές τους στο μεσοδιάστημα των δυο εκλογικών αναμετρήσεων ήταν καταστροφικές για την ΔΗΜΑΡ, αλλά αυτός επιμένει…
Διψασμένοι για ρεβάνς είναι και οι ανεξάρτητοι έλληνες με τον Καμένο να ελπίζει ότι το δημιούργημα του θα αντέξει σε μια ακόμη εκλογή. Προερχόμενοι από τη ΝΔ οι περισσότεροι των ΑΝΕΛ, θέλουν να αποδείξουν ότι είναι περισσότερο πατριώτες από τους πρώην κομματικούς συνοδοιπόρους τους, αλλά το αστείο αυτό δεν μπορεί να κρατήσει πολύ.
Έχουμε και το Ποτάμι, στο οποίο τελευταία εντάχθηκαν μέχρι και παλαιοκομματικοί που ελπίζουν σε προσωπική ρεβάνς, στην επανεκλογή τους. Μπορεί να είναι, το Ποτάμι, η έκπληξη των εκλογών, τώρα που το Κίνημα του Παπανδρέου, δείχνει ότι δεν τραβάει.
Και φτάνουμε σε αυτούς που πραγματικά διψούν για την ρεβάνς. Είναι οι πρώην ψηφοφόροι, στελέχη, συνδικαλιστές, βουλευτές του ΠΑΣΟΚ που εντάχθηκαν στον ΣΥΡΙΖΑ και από κόμμα του 4% τον έφεραν ένα βήμα από την κυβέρνηση, με πιθανή αυτοδυναμία. Όχι όλοι, αλλά οι περισσότεροι από αυτούς, θέλουν να πάρουν μια ιδιότυπη ρεβάνς. Κρατιστές, τρεφόμενοι από το κράτος, με κρατική εξουσία, συνδικαλιστική, κυβερνητική, είδαν τα προνόμια τους να χάνονται, το εισόδημα τους να ψαλιδίζεται, να μην μπορούν να κάνουν τα κουμάντα όπως παλιά, να βρίσκονται, εν ολίγοις, εκτός εξουσίας.
Ζύγισαν τα πράγματα, είδαν ότι το ΠΑΣΟΚ δεν έχει μέλλον και μετακόμισαν στο ΣΥΡΙΖΑ. Ιδεολογικά, ο νέος κομματικός του φορέας δεν διαφέρει από το ΠΑΣΟΚ του 1981. Έχει εφημερίδα, ράδιο, έχει δικούς του δημοσιογράφους, έχει και ένα όραμα σοσιαλιστικό, της αριστεράς το λένε για να το ξεχωρίσουν από αυτό που είχε το ΠΑΣΟΚ. Στην πραγματικότητα, δεν υπάρχει διαφορά, ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ένα κόμμα της σοσιαλδημοκρατίας και η εξέλιξη του θα είναι όπως αυτής του ΠΑΣΟΚ.
Σε αυτό ελπίζουν, είναι βέβαιοι ότι θα συμβεί, όσοι από το ΠΑΣΟΚ πήγαν στον ΣΥΡΙΖΑ. Και φυσικά, ελπίζουν ότι θα έχουν μερίδιο στην εξουσία. Ίσως και να ετοιμάζονται να την καταλάβουν εξ εφόδου, αν τους πάνε καλά τα πράγματα στις εκλογές. Μόνο που σήμερα, τα ταμεία είναι άδεια, η εξουσία η κυβερνητική ψαλιδισμένη λόγω μνημονίων, διορισμοί δεν γίνονται, τα ρουσφέτια σχεδόν δεν υπάρχουν. Η ρεβάνς που ονειρεύονται, είναι μια ουτοπία στην Ελλάδα του 2015 και το ζήτημα είναι πως θα συμπεριφερθούν όλοι αυτοί όταν κατανοήσουν ότι …τζάμπα έτρεχαν για τον ΣΥΡΙΖΑ. Πολλοί θα βολευτούν αλλά οι περισσότεροι θα μείνουν εκτός νυμφώνα. Άλλωστε, οι Συριζαίοι του αρχικού 4% είναι γάτες της πολιτικής και δεν θα αφήσουν όψιμους αριστερούς να τους πάρουν τα πρωτεία.
Και τότε τι; Αν με τον ΣΥΡΙΖΑ οι πρώην σοσιαλιστές δεν πάρουν την ρεβάνς, τι θα πράξουν; Θα προσαρμοστούν στην πραγματικότητα ή θα επιστρέψουν στα παλιά λημέρια; Στα λημέρια του ΠΑΣΟΚ ή του νεόφερτου ΚΙΔΗΣΟ του Παπανδρέου, ή μήπως τότε θα ανασυγκροτηθεί, εκ του μηδενός, η λεγόμενη δημοκρατική παράταξη;