Πάντα φταίνε οι ξένοι και το ευρώ …ξένο νόμισμα είναι

20151102 vimatizontas

Όχι λίγοι θεωρούν πως η λύση στην οικονομική κρίση που μας μαστίζει εδώ και 6 χρόνια είναι η επάνοδος στη δραχμή. Αμ δε… Δεν φταίει το ευρώ για την αποβιομηχάνιση της χώρας, έστω και αν δανειζόμενοι φθηνά, αγοράζαμε από το εξωτερικό, αλλά ήταν πέρα από τις δυνατότητες μας, με δανεικά τα κάναμε όλα.

Έτσι και δεν φταίει το ευρώ για την δημοσιονομική κακοδιαχείριση και επιπολαιότητα, τις σπατάλες, τον υπερδανεισμό μας, την αναξιοκρατία, το δυσλειτουργικό κράτος, την γραφειοκρατία, τη ρουσφετοκρατία, την τάση καταναλωτισμό!

Η αλήθεια είναι ότι μπήκαμε στην ΕΕ ανέτοιμοι και στο ευρώ με κολπάκια, αλλά το να υποστηρίζει κανείς ότι μπορούμε να επιστρέψουμε στη δραχμή σήμερα, δεν έχει λογική. Αντίθετα είχε λογική να είχαμε παίξει το χαρτί της δραχμής πριν έξι χρόνια για να διαπραγματευόμασταν καλύτερους όρους του μνημονίου.

Για τα μειονεκτήματα της επιστροφής στο ευρώ γράφει ο πρώην υπουργός Πέτρος Δούλας στohuffingtonpost.gr κάποια από αυτά.

1. Για να μπορούσε να βοηθήσει την οικονομική δραστηριότητα και την ανταγωνιστικότητα των εξαγωγών, η Νέα Δραχμή, αναγκαστικά θα έπρεπε να ήταν εξαιρετικά υποτιμημένη. Δηλαδή η αγοραστική αξία των μισθών, των συντάξεων και των εισοδημάτων μας γενικότερα θα κατέρρεε (σε ευρώ, σε ευθυγράμμιση με την υποτίμηση του νέου εθνικού νομίσματος).

2. Η εκτύπωση δραχμών για να πληρώνονται μισθοί και συντάξεις, χωρίς φυσικά καμιά αύξηση της παραγωγής μέσα σε τέτοιο οικονομικό αλαλούμ, θα οδηγούσε σε καταστάσεις υψηλού πληθωρισμού!

3. Μέσα σε ένα τέτοιο κλίμα πληθωρισμού, υποτιμήσεων και μεγάλης αύξησης των επιτοκίων, θα υποχωρούσαν ακόμα περισσότερο οι αξίες (τιμές) των ακινήτων, των μετοχών στο χρηματιστήριο, των ομολόγων και όλες τις κινητές αξίες.

4. Μια τέτοια κατάσταση θα απωθούσε τους επενδυτές οι οποίοι δεν θα επένδυαν τα ευρώ τους για να εισπράξουν δραχμές, εκτός αν μπορούν να αγοράζουν ακίνητα, μετοχές, κλπ., ακόμα πιο μπιρ-παρά σε σχέση με σήμερα.

5. Μέχρι να ισορροπήσουν κάπως τα πράγματα, θα εξαφανιζόταν η εμπορική πίστη. Οι συναλλαγές και οι εισαγωγές θα γινόντουσαν, κατά το μεγαλύτερο μέρος, με ρευστό. Με μετρητά, με όλα τα επακόλουθα για την οικονομική δραστηριότητα και την ανάπτυξη.

6. Φυσικά, οι πολίτες που είχαν καταθέσεις και επενδύσεις στη χώρα μας θα κοίταζαν να αποφύγουν τις ζημιές από την επάνοδο στη Δραχμή και θα προσπαθούσαν να βγάλουν έγκαιρα (και δικαιολογημένα) τα κεφάλαιά τους στο εξωτερικό, με αποτέλεσμα την άμεση κατάρρευση του τραπεζικού συστήματος και της οικονομικής δραστηριότητας!

7. Δεν υπάρχει το απαιτούμενο πολιτικό, τραπεζικό και διοικητικό προσωπικό για ένα τέτοιο εγχείρημα. Μόνο με το άκουσμα τέτοιων προθέσεων, η οικονομική καταστροφή θα είναι μη διαχειρίσημη.

8. Το Κράτος θα βρισκόταν σε μια κατάσταση ημιδιάλυσης, σε μια κατάσταση του τύπου «ό σώζων εαυτόν σωθήτω». Έτσι και τα δημόσια έσοδα θα ήταν πενιχρά, αναγκάζοντας τη Κυβέρνηση να περικόψει τις δαπάνες ακόμα πιο άγαρμπα.

9. Όσον δε αφορά το τεράστιο χρέος μας σε ευρώ, αυτό θα πρέπει να αποπληρωθεί με υποτιμημένες δραχμές. Σαν συνέπεια το χρέος μας θα ανέβαινε τουλάχιστον στο 250% του ΑΕΠ! Εκτός αν μονομερώς δηλώναμε πως δεν πληρώναμε και οδηγούσαμε τους εαυτούς μας στη χρεοκοπία με απίθανα τραγικές συνέπειες για τη Χώρα μας!

10. Θα χάσουμε τα πλεονεκτήματα του ευρώ: χαμηλά επιτόκια, διευκόλυνση των συναλλαγών με το ενιαίο νόμισμα, απλοποίηση της χρηματο-οικονομικής διαχείρισης, πιο εύκολη πρόσβαση σε μια τεράστια αγορά, ελαχιστοποίηση των συναλλαγματικών κινδύνων, κλπ.

11. Ξεχνάμε την πορεία της οικονομίας μας πριν αρχίσει η προσπάθεια ένταξης στο ευρώ; Δραχμικά επιτόκια και κόστος δανεισμού για το Δημόσιο πάνω από 20% και για τις επιχειρήσεις πάνω από 30%;

Να σταματήσουμε εδώ και να σημειώσουμε ότι το νόμισμα είναι το όχημα. Το πώς θα το οδηγήσεις είναι η πολιτική και η οικονομία μια Χώρας. Εμείς έχουμε το μέσον, αλλά δεν ξέρουμε να το οδηγήσουμε. Γιατί για να έχεις πολιτική και οικονομία, πρέπει να έχεις εκπαίδευση και παιδεία και δυστυχώς και σε αυτά υστερούμε.