Ο αγώνας συνεχίζεται…

Λεπτομέρειες

Δημοσιεύτηκε στις Τρίτη, 06 Ιανουαρίου 2015 07:33

Ο Γιώργος Παπανδρέου δεν είναι ένας απλός πολιτικός. Είναι από την οικογένεια που μαζί με μια άλλη οικογένεια, πολιτικού ονόματος, συγκυβερνά την Ελλάδα για δεκαετίες. Άλλες οικογένειες κάνουν τα πραγματικά κουμάντα, αλλά η ουσία είναι η ίδια. Υπάρχουν οικογένειες που πιστεύουν ότι η χώρα τους ανήκει… Τους ανήκουν και οι κάτοικοι, υπήκοοι, αυτής της χώρας. Και για τις οικογένειες αυτές, νόμος είναι το προσωπικό τους συμφέρον, πολιτικό ή και οικονομικό.

Στη σύγχρονη εποχή, δημοκρατία υπάρχει σε μια χώρα, όταν η πολιτική και η οικονομία, είναι δυο σαφώς διαχωρισμένα σύνολα. Όταν η τομή των δυο είναι το κενό σύνολο, μιλάμε για την τέλεια δημοκρατία.  Αυτή βέβαια, δεν υπάρχει και έτσι, τόσο καλύτερα δομημένη και ανεξάρτητη είναι η δημοκρατία σε μια χώρα, όσο λιγότερη είναι η επικάλυψη μεταξύ της πολιτικής και της οικονομικής εξουσίας.

Στην Ελλάδα, εδώ και πολλά χρόνια, έχουμε την ταύτιση της πολιτικής με την οικονομική εξουσία, έχουμε μια δημοκρατία των λίγων, αυτών που σε κάθε περίπτωση είναι στο απυρόβλητο, είναι αυτές οι οικογένειες που πιστεύουν ότι τους ανήκει η χώρα.

Να γιατί λανθασμένα είχε διατυπωθεί το ιστορικό ερώτημα, ποιος κυβερνά αυτό τον τόπο… Το σωστό είναι σε ποιον ανήκει αυτός ο τόπος.  Και ναι, ανήκει στους έλληνες, αλλά όχι σε όλους. Ανήκει στις οικογένειες που προαναφέραμε κα μη μου πείτε πως δεν τις γνωρίζετε… 

Τις γνωρίζετε μια χαρά, από την πολιτική, την οικονομία, τις επιχειρήσεις, το ποδόσφαιρο, τον Τύπο και τα ΜΜΕ, τις τράπεζες, τις εν Ελλάδι πολυεθνικές. Και γύρω τους, ένα στρατός από στελέχη σε κάθε είδους ανθρώπινη δραστηριότητα, είναι οι «πραιτοριανοί» τους… Η παρένθεση μπήκε, γιατί κάποτε, οι αληθινοί  πραιτοριανοί εξέλεγαν και αυτοκράτορα, τούτοι εδώ απλώς υπηρετούν τα αφεντικά, φροντίζουν να μένουν στο απυρόβλητο, να στέλνουν στον αγύριστο, μεταφορικά ή και κυριολεκτικά, κάθε απειλή για τα αφεντικά.

Για αυτό και δεν έχει λογική η αρνητική κριτική στην πρωτοβουλία του Παπανδρέου να κάνει το ιδιωτικό του κόμμα. Έτσι ήθελε, έτσι έκανε, στρατός ολάκερος θα συνταχτεί μαζί του, σχεδόν βέβαιο είναι ότι θα τον στείλουν στη βουλή, μπορεί και να γίνει ο ρυθμιστής των εξελίξεων.

Προσοχή, δεν θα πάει από μόνος του στη βουλή, ούτε κανείς άλλος θα το κάνει. Ο σοφός λαός θα στους στείλει στο ναό της δημοκρατίας… Με την ψήφο του και με την σοφία που τον διακρίνει για τις πολιτικές του επιλογές.  Ειρωνικά το γράφω, αλλά ούτε και με τον λαό να τα βάζει κανείς, δεν είναι ο κύριος υπεύθυνος.  Ο λαός είναι η μάζα που είναι πρόθυμη να ακολουθήσει τον ηγέτη. Αυτή είναι η ανθρώπινη ιστορία και δεν αλλάζει. Και κάθε λαός έχει τους ηγέτες που του αξίζουν.

Μια χαρά τα είπε ένας επί δεκαετίες υπουργός… Όταν είχαμε λεφτά, δίναμε, τώρα με την κρίση που δεν έχουμε, δεν δίνουμε… Αν και μάλλον ήθελε να πει, κόβουμε… Προσέξτε, στην πολιτική του σκέψη, δεν είναι ο τρόπος που θα δημιουργήσουμε νέο πλούτο για να τον μοιραστούμε οι πολίτες. Είναι μόνο η λογική της διαχείρισης. Ενίοτε και κάποια απίθανα οράματα, που δεν έχουν σχέση με την πραγματική κατάσταση της κοινωνίας και της οικονομίας.

Αυτό δεν είναι καν κρατισμός, είναι η απουσία της πολιτικής σκέψης, η αδυναμία αντίληψης των πραγμάτων, που είναι και η ουσία της πολιτικής.

Έχει δίκιο ο Γιώργος… Ήταν σε ένα κόμμα που το κληρονόμησε από τον πατέρα του και που τώρα δεν τον «έπαιζαν». Ε, έκανε ένα άλλο, δικό του, κόμμα, για να μπορεί να «παίξει», να είναι στο παιχνίδι… Και ο λαός θα τον κρίνει. Και γιατί όχι να μην τον ξανακάνει πολιτικό αρχηγό κοινοβουλευτικού κόμματος. Άλλωστε, έκανε τόσους και τόσους, δεν θα κάνει τον γόνο μια οικογένειας έναν που έγινε πρωθυπουργός με 44% και που τον τρόμαξε ο κόσμος όλος…

• < Προηγούμενο
• Επόμενο >